مذاکره یک قابلیت است، باور کنید و رشد این قابلیت نیاز به رشد در چندین حوزه علمی دارد. این که یک طرف پیروز یک مذاکره باشد و طرف دیگری مغلوب، هدف مذاکره نبوده و گاهی همین موضوع از خروجی درست آن جلوگیری می کند. این حس خوبی است که در مذاکره های مختلف کاری و زندگی به اهداف خود برسیم ولی این حس خوب اتفاقی نیست و باید برای آن دانش و تجربه کسب کنیم. نگاه درست به فرآیند مذاکره، بایدها و نبایدهای آن، انواع مختلف آن، روش انجام آن، استفاده صحیح از زبان بدن و در نهایت موفقیت در آن نیازمند کسب دانش و آگاهی نسبت به این فرآیند است.

آیا همه موفقیتهای فرد به میزان آی کیو (IQ) آنها بستگی دارد؟ خیر. تقریبا ده سالی هست که یک مفهوم با نام هوش هیجانی شناخته شده و به معنی قدرت تشخیص احساسات خود و دیگران و احساس همدردی با آنهاست. در دنیای امروز دیگر تنها تخصص نیست که باعث پیشرفت می شود، بلکه موضوع شناسایی احساسات و برقراری ارتباط و قدرت آن در موفقیت تاثیر بسیار زیادی دارد. اینکه چگونه خود را بشناسیم و بر احساسات خود مسلط بوده و در راستای برقراری ارتباط موثر به همدردی و درک احساسات دیگران بپردازیم تماما نیاز به تقویت هوش هیجانی دارد. بر خلاف آی کیو، هوش هیجانی قابل بهبود بوده و این موضوع ارزش آن را نیز چند برابر می نماید.

بیایید به دنبال تعاریف مختلف چندکلمه ای برای یک مفهوم جامع نباشیم. وقتی صحبت از تفکر سیستمی و فکر کردن و از طرفی چگونگی سیستمی صورت دادن آن است کار فراتر از چند تعریف ساده می باشد. اما آیا تفکر سیستمی آنقدر هم سخت و پیچیده هست که بخواهیم آن را رها کنیم؟ پاسخ به چگونگی آموختن آن بر می گردد. بی نهایت کتاب و منبع در این مورد وجود دارد که شاید با مطلاعه 20 صفحه آغازین آن یا آن را کنار گذاشته و یا تا انتها آن را ادامه داده و در پایان تنها چند تعریف کتابی دارید که بعضا هم اجرایی نمی شود، این موارد درد و دل خیلی از آموزش گیرندگان و علاقمندان این حوزه است.حال آنکه آموختن این موضوع با یک متد آموزشی صحیح، ساده و علمی می تواند نتیجه بسیار اثر بخشی داشته باشد.

سوال کلیدی این است که تنها داشتن تجربه و یا تخصص در یک موضوع کافی است تا فردی بتواند مدیریت یک واحد و یا مالکیت یک فرآیند را در سازمان بر عهده بگیرد؟ آیا یک کارشناس با تجربه در یک واحد بدون داشتن دانش مدیریت گزینه مناسبی برای مدیریت آن واحد است؟ باید قبول کنیم که مدیریت یک علم است آن هم یک علم پیچیده و آن موقع است که نیازها برایمان شفاف می شود. این موضوع که مدیریت چیست، چه تعاریفی دارد و چگونه باید با ترفندهای آن به بهترین خروجی و بهره وری برسیم و … . رفتار مناسب با پرسنل، برنامه ریزی، مدیریت زمان، هوش هیجانی، تفکر سیستمی، هوشمندی مدیریتی و … همه و همه ابزار کار یک مدیر است.

تجربه من نشان داده شده بر خلاف باور بسیاری از فعالان در این حوزه، نگرش فرآیندی و فرآیند نویسی بر پایه آن هنوز به شکلی درست و صحیحی درک و اجرایی نمی شود. هنوز هم بسیاری از سازمانها نگرشی فعالیت محور را با پوسته ای از نگرش فرآیندی آمیخته و به اجرا و اثر بخشی آن دل بسته اند. تعریف صحیح فرآیند و فعالیت، ارتباط آنها با یکدیگر، زیر فرآیندها و … نیاز اصلی پیاده سازی نگرش فرآیندی در سازمانها است و پس از آن شناخت ابزارها و زبانهای مختلف فرآیند نویسی کمک بسیار شایانی در اجرا و اثربخشی آن در سازمان خواهد داشت.